Ο ΑΡΟΤΟΣ
A LAVOURA
Ο μεν Δικαιοπολις ελαυνει τους βους, οι δε βοες ἑλκουσι το αροτρον, ο
δε Ξανθιας
σπειρει το σπερμα.
Diceopolis conduz os bois, os
bois puxam o arado, e Xantias lança a semente.
Αλλα ιδου μενουσιν οι βοες
και ουκετι ελκουσι το αροτρον
Mas olha! os bois estão
parados e já não puxam o arado
Ο μεν
ουν Δικαιοπολις τους βος καλει και, "σπευδετε, ω βοες" φεσιν "μθ
μενετε" Οι δε βοες ετι μενουσιν
Então Diceopolis chama os
bois e diz "Vamos, ó bois, não pareis",
mas os bois ainda estão parados
Ο ουν Δικαιοπολις "δια τι μενετε, ο βοες" φησι
και βλεπει προ το αροτρον, και ιδου – λιθος
εμποδιζει αυτο.
Então Diceopolis diz "Porque parais,
ó bois" e olha para o arado. E eis que uma
pedra o bloqueia.
Ο ουν Δικαιοπολις λαμβανει
τον λιθον αλλ' ουκ αιρει αυτον. Μεγας γαρ εστιν.
Então Diceopolis agarra a
pedra mas não a levanta. É que é grande.
Καλει ουν τον δουλον και, "ελθε δευρο,
ω Ξανθια" φεσιν "και βοηθει. Λιθος γαρ μεγας το
αροτρον εμποδιζει , οι δε βοες μενουσιν"
Então chama o escravo e diz "Vem cá,
Xantias, e ajuda. É que uma
grande pedra tapa o arado e os bois estão parados"
Ο ουν Ξανθιας βραδεως
προσχωρει αλλ' ου βονθει. Βλεπει γαρ προς τον λιθον και "μεγας εστιν ο
λιθος, ω δεσποτα" φεσιν "ιδου – ου δυνατον
εστιν αιρειν αυτον."
Então Xantias aproxima-se
lentamente mas não ajuda. Olha para a pedra e diz "A pedra é grande, ó
senhor. Olha! não é possível levantá-la."
Ο δε Δικαιοπολις "μη ραθυμος
ισθι" φεσιν "αλλα βονθει. Δυνατον γαρ εστιν
αιρειν τον λιθον."
Diceopolis diz "Não
sejas preguiçoso, e ajuda. É que é possível
levantar a pedra."
Αμα ουν ο τε δεσποτης και ο
δουλος αιρουσιν τον λιθον και φερουσιν αυτον εκ του αγρου
Juntos o senhor e o escravo
levantam a pedra e levam-na para fora do campo.
Εν ω δε φερουσιν αυτον, πταιει ο Ξανθιας και καταβαλλει
τον λιθον.
Enquanto a levam, Xantias tropeça e deixa cair a pedra.
Ο δε λιθος πιπτει προς τον
του Δικαιοπολεως ποδα. Ο ουν Δικαιοπολις
στεναζει και "ω Ζεω" φησιν "φεν του ποδος.
Λαμβανε τον λιθον, ω ανοητε, και αιρε αυτον και μη
ουτω σκαιος ισθι."
A pedra cai nos pés de
Diceopolis. Então Diceopolis queixa-se e diz
"Ó Zeus! O meu pobre pé! Agarra a pedra, ó
palerma, e levanta-a e não sejas tão trapalhão.
Ο δε Ξανθιας "δια τι ουτω χαλεπος ει, ω δεσποτα;" φησιν "ου γαρ αιτιος ειμι εγο. Μεγασ γαρ εστιν ο λιθος και
ου δυνατον εστιν αυτον φερειν."
E Xantias diz "Porque é que és tão
severo, ó senhor; é que eu não sou culpado. É que a pedra é grande e
não é possível levá-la"
Ο δε Δικαιοπολις "μη
φλυαρει, ω μαστιγια, αλλ' αιρε τον λιθον και εκφερε εκ του αγρου."
E Diceopolis " Não
digas disparates, ó patife, pega na pedra e leva-a para fora do campo."
Αυθις ουν αιρουσι τον λιθον και μολις εκφερουσι αυτον εκ
του αγρου. Επειτα δε ο μεν Δικαιοπολις eλαυνει
τουσ βους, οι δε βοες ουκετι μενουσιν αλλα
ελκουσι το αροτρον.
Então de novo levantam a pedra e com dificuldade levam-na
para fora do campo. Depois Diceopolis conduz os
bois, os bois já não estão parados, mas puxam
o arado.
Sem comentários:
Enviar um comentário