04 dezembro 2012


Ο ΑΡΟΤΟΣ
A LAVOURA

Ο μεν Δικαιοπολις ελαυνει τους βους, οι δε βοες ἑλκουσι το αροτρον, ο δε Ξανθιας σπειρει το σπερμα.
Diceopolis conduz os bois, os bois puxam o arado, e Xantias lança a semente.

Αλλα ιδου μενουσιν οι βοες και ουκετι ελκουσι το αροτρον
Mas olha! os bois estão parados e já não puxam o arado

Ο μεν ουν Δικαιοπολις τους βος καλει και, "σπευδετε, ω βοες" φεσιν "μθ  μενετε" Οι δε βοες ετι μενουσιν

Então Diceopolis chama os bois e diz "Vamos, ó bois, não pareis", mas os bois ainda estão parados


Ο ουν Δικαιοπολις "δια τι μενετε, ο βοες" φησι και βλεπει προ το αροτρον, και ιδου – λιθος εμποδιζει αυτο.
Então Diceopolis diz "Porque parais, ó bois" e olha para o arado. E eis que uma pedra o bloqueia.

Ο ουν Δικαιοπολις λαμβανει τον λιθον αλλ' ουκ αιρει αυτον. Μεγας γαρ εστιν.
Então Diceopolis agarra a pedra mas não a levanta. É que é grande.

Καλει ουν τον δουλον και, "ελθε δευρο, ω Ξανθια" φεσιν "και βοηθει. Λιθος γαρ μεγας το αροτρον εμποδιζει , οι δε βοες μενουσιν"

Então chama o escravo e diz "Vem cá, Xantias, e ajuda. É que uma grande pedra tapa o arado e os bois estão parados"  

Ο ουν Ξανθιας βραδεως προσχωρει αλλ' ου βονθει. Βλεπει γαρ προς τον λιθον και "μεγας εστιν ο λιθος, ω δεσποτα" φεσιν "ιδου – ου δυνατον εστιν αιρειν αυτον."

Então Xantias aproxima-se lentamente mas não ajuda. Olha para a pedra e diz "A pedra é grande, ó senhor. Olha! não é possível levantá-la."

Ο δε Δικαιοπολις "μη ραθυμος ισθι" φεσιν "αλλα βονθει. Δυνατον γαρ εστιν αιρειν τον λιθον."

Diceopolis diz "Não sejas preguiçoso, e ajuda. É que é possível levantar a pedra."

Αμα ουν ο τε δεσποτης και ο δουλος αιρουσιν τον λιθον και φερουσιν αυτον εκ του αγρου 
Juntos o senhor e o escravo levantam a pedra e levam-na para fora do campo. 


Εν ω δε φερουσιν αυτον, πταιει ο Ξανθιας και καταβαλλει τον λιθον.
Enquanto a levam, Xantias tropeça e deixa cair a pedra.

Ο δε λιθος πιπτει προς τον του Δικαιοπολεως ποδα.  Ο ουν Δικαιοπολις στεναζει και "ω Ζεω" φησιν "φεν του ποδος. Λαμβανε τον λιθον, ω ανοητε, και αιρε αυτον και μη ουτω σκαιος ισθι."

A pedra cai nos pés de Diceopolis. Então Diceopolis queixa-se e diz "Ó Zeus! O meu pobre pé! Agarra a pedra, ó palerma, e levanta-a e não sejas tão trapalhão.

Ο δε Ξανθιας "δια τι ουτω χαλεπος ει, ω δεσποτα;" φησιν "ου γαρ αιτιος ειμι εγο. Μεγασ γαρ εστιν ο λιθος και ου δυνατον εστιν αυτον φερειν."

E Xantias diz "Porque é que és tão severo, ó senhor;  é que eu não sou culpado. É que a pedra é grande e não é possível levá-la"


Ο δε Δικαιοπολις "μη φλυαρει, ω μαστιγια, αλλ' αιρε τον λιθον και εκφερε εκ του αγρου."

E Diceopolis " Não digas disparates, ó patife, pega na pedra e leva-a para fora do campo."

Αυθις ουν αιρουσι τον λιθον και μολις εκφερουσι αυτον εκ του αγρου. Επειτα δε ο μεν Δικαιοπολις eλαυνει τουσ βους, οι δε βοες ουκετι μενουσιν αλλα ελκουσι το αροτρον.

Então de novo levantam a pedra e com dificuldade levam-na para fora do campo. Depois Diceopolis conduz os bois, os bois já não estão parados, mas puxam o arado.

Sem comentários: